මැදියම් රැයේ අහසේ වූ තරුවකට
හැකිනම් මග කියන්න
සයුරෙහි තනිවූ ඔරුවකට
ඇයිද නොහැකිවූයේ ප්‍රිය නුඹහට
පහන් තරුව වී මඟ කියන්නට
මගෙ දිවියට......
වාලුකාවෙ ම0මුලාවූ දනන්හට
ක්ෂේම භූමියකි ජීවිත රකින
සසර කතරේ අසරණවූ මාහට
ඇයිද කෙම්බිමක් නොවූයෙ සොඳුර නුඹ
හසුවන සියලු දෑ හවුලුවමින් සැනෙක
ලැව් ගිනි පැතිරයත් ඝනවන අළු කෙරෙන
වට වරුසාවකී ගිනිබිය දුරුකරන
නවඳැලි පෙතක්සේ වන තිරිහන් කරන......
දහසකුත් එකක් දුක් රෝ පීඩා විඳිමින
ලැව් ගිනි සේ හද ගින්නෙන් දැවෙමින
දාගිනි වෙත හෙලු දිවි පැන් පොදවෙමින
කිමැ ඔබ නොවනුවේ ස0සාරික සිහිල
No comments:
Post a Comment